Aleksey Balabanov

Urtarrilak

07

Enero

2022

18,00 H.

Doako sarrera 

Entrada gratuita 

 AULA / GELA 

Aleksey Balabanov

Photomuseumak sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultur difusiorako Aula/Gela programaren barruan, ostiral honetako saioa Alekséi Balabanov Errusiako zinema zuzendariari buruzkoa izango da.

 

Alekséi Balabanov 1959an jaio zen Sverdlovsken (SESB), eta Atzerriko Hizkuntzen Fakultatean eta Moskuko zinema-zuzendaritzako ikastaroetan graduatu zen. Dokumentalean ondu ondoren, Balabanov San Petersburgora joan zen bizitzera, eta laster Errusian oso ezaguna egin zen fikzioan hasi zen, “Anaia” (1997) filmaren arrakastatik eta “Anaia-2” (2000) sekuelatik abiatuta, thriller kriminaleko bere sarrerak.

Hala ere, bien artean filmatu zuen Balabanovek neurri batean bere zinemaren etorkizuna markatuko zuen film fin asaldagarria; “Of Freaks and Men” (1998), XX. mendeari aurre egiten zion errusiar burgesiari egindako sepiara biratutatko dastatze onirikoa. Ausardiak eta benetakoaren eta alegorikoaren arteko zinbreak bere filmik onenen zigilua osatuko dute, hala nola “Cargo 200” (2007), SESBeko azken egunei buruzko satira beltz bat, zeinaren ondoren Errusiako Tarantino jotzen den.

 

AULA / GELA 

Aleksey Balabanov

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz la sesión de este viernes estará dedicada al director de cine ruso, Alekséi Balabanov.

Nacido en 1959 en Sverdlovsk, URRS, Alekséi Balabánov se graduó en la Facultad de Lenguas Extranjeras y en cursos de dirección de cine en Moscú. Tras curtirse en el documental, Balabanov se mudó a San Petersburgo e inició una carrera en el campo de la ficción que pronto lo hizo muy popular en Rusia, a partir del éxito de “Hermano” (1997) y su secuela, “Hermano-2” (2000). 

No obstante, justo entre ambas, Balabanov rodó la delicada y turbadora película que en cierta medida marcaría el futuro de su cine; hablamos de “Of Freaks and Men” (1998), cata onírica y virada al sepia sobre la burguesía rusa que encaraba el siglo XX. El atrevimiento y ese cimbreo entre lo real y lo alegórico constituirán el sello de sus mejores films, como “Cargo 200” (2007),  una sátira negra sobre los últimos días de la URSS,  tras el cual se le considera el Tarantino ruso.