• A

Éric Rohmer

Ekainak

25

Junio

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

 

 AULA / GELA 

Éric Rohmer

 

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko saioa Éric Rohmeri buruzkoa izango da.

Maurice Henri Joseph Schérer, Éric Rohmer ezizenaz ezaguna, kazetari, eleberrigile, gidoigile eta irakasle frantsesa izan zen. Intelektual garrantzitsua izan zen gerraostean Frantzian garatu zen  Nouvelle Vague (Uhin berria) zinema-mugimenduan. Gainera, Cahiers du Cinéma zinema-aldizkari ospetsuaren editorea ere izan zen.


Bere filmografiaren ezaugarri nagusiak sinpletasuna eta elkarrizketa biziak dira, “prosazko zinema" deiturikoa, alegia. Bere lehen luzemetraia 1959ko Le signe de Leo filma izan zen. Seguru asko, bere zintarik arraroena eta baita liluragarriena ere.

 

 AULA / GELA 

Éric Rohmer

 

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre Éric Rohmer.

Éric Rohmer, seudónimo de Maurice Henri Joseph Schérer fue un crítico y director de cine, además de periodista, novelista, guionista y profesor francés. Fue un intelectual importante de la llamada Nouvelle vague (Nueva Ola) durante la posguerra. También fue editor de la prestigiosa revista de cine Cahiers du Cinéma. 

Su filmografía se caracteriza por la sencillez y los diálogos intensos, el llamado "cine en prosa". Rohmer debutó en el largometraje, con "El signo de Leo" en 1959Probablemente su trabajo más extraño y fascinante. 

Hitzaldia - Conferencia / Mugak

Ekainak

23

Junio

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

 

 

MUGAK

 

Hizlaria: Beatriz de Lucas

CEAR-Euskadik gidatua(Errefuxiatuen arretarako elkartea).

 

Mugak gurutzatze dituzten bizitzak.

Hegoaldeko mugaren analisi feminista.

 

*** 

Ponente: Beatriz de Lucas

A cargo de CEAR-Euskadi (Comisión de Ayuda al Refugiado)

 

 

Vidas que cruzan fronteras.

Análisis feminista de la frontera sur.

 

 

Frédéric Rossif

Ekainak

18

Junio

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

 

 AULA / GELA 

Frédéric Rossif

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko saioa Frédéric Rossif  zinema eta telebista zuzendari frantsesari buruzkoa izango da.

Frédéric Rossif (1922-1990) dokumentaletan espezializatutako zuzendaria izan zen. Cetinjen, Montenegron jaio zen. Bere familia bigarren Mundu Gerran hil zen, eta Erroman ikasketak amaitu ondoren, Frantziako Atzerriko Legioarekin bat egin zuen Libian, Bir Hakeimen eta Monte Casinon borrokatuz. Gerraren ondoren, 1947an frantziar hiritartasuna hartu zuen eta Parisen bizi izan zen, eta,  Jean-Paul Sartre, Boris Vian, Albert Camus, Ernest Hemingway eta Malcolm Lowryren adiskide izan zen..

60ko hamarkadan, bere film propioak idazten eta zuzentzen hasi zen, pertsona garrantzitsuen biografiak, ingurumena, kultura eta historia jorratuz. Horien artean, “Mourir à Madrid” (1963), Jean Vigo Sariaren irabazlea eta dokumental onenaren Oscar sarirako izendatua dago. Berau, Espainiaren eta Francisco Francoren erregimenaren irudi positiboa emateko promesa faltsuarekin, Espainiako informazio eta Turismo Ministerioaren baimenarekin filmatu zuten. Baina, bere helburua Gerra Zibilak utzitako hondakin eta miserien arrastoa agerian uztea zen. "Madrilen hiltzeak" kolpe gogorra eman zien Francori eta bereei, eta ez soilik ordura arte ikusi ez ziren irudiak erakusteagatik; baita diktadura erabat barregarri utziz egin zelako ere. Filma 1978ra arte ez zen estreinatu Espainian.

 

 AULA / GELA 

Frédéric Rossif

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre el director de cine y televisión francés Frédéric Rossif.

Frédéric Rossif (1922-1990) fue un director especializado en documentales. Nació en Centije, Montenegro. Su familia pereció durante la segunda guerra mundial y tras finalizar sus estudios en Roma, se unió a la Legión Extranjera Francesa combatiendo en Libia, Bir Hakeim y Monte Casino. Después de la guerra, tomó la ciudadanía francesa en 1947 y vivió en París donde trabó amistad con Jean-Paul Sartre, Boris Vian, Albert Camus, Ernest Hemingway y Malcom Lowry. 

En de la década de los añós 60 comenzó a escribir y dirigir sus propios films que abordaron aspectos ambientales, culturales, históricos y biográficos de personalidades relevantes. Entre ellos el laureado Mourir´à Madrid (1963), ganador del Premio Jean Vigo y nominado para el Oscar  de la Academia al mejor documental. El filme fue rodado con la autorización del Ministerio de Información y Turismo con la falsa promesa de presentar una imagen positiva del país y del régimen de Franciso Franco .​ Pero, el objetivo era destapar el rastro de ruinas y miserias que había dejado la Guerra Civil. “Morir en Madrid” propinó un duro golpe a Franco y los suyos, y no sólo por la sincera atrocidad que revelaban unas imágenes jamás vistas hasta la fecha; también, porque lo había hecho poniendo completamente en ridículo a la dictadura. No se estrenó en España hasta 1978.

Antonio Maenza

Ekainak

11

Junio

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

AULA / GELA 

Antonio Maenza

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiral honetako saioa, Antonio Maenza idazle eta zinema zuzendariari buruzkoa izango da.

Antonio Maenza Cellako (Teruel) idazle eta zinema zuzendaria izan zen. Zine ekoizle lanetan aritu zen eta gai abangoardista eta minoritarioak jorratzeagatik nabarmendu zen. Zaragozako Unibertsitatean ikasi zuen eta bertan filmatu zuen bere lehen filma. Ondoren, Valentziara joan zen, giro abangoardistekin harremanetan jarriz.

Idazle madarikatutzat hartua izan da, bai bere gaiagatik, bai bere buruaz beste egitera eraman zuten arazo psikologikoengatik. Zaragozan hil zen 1979an. Vicente Molina-Foix idazleak bere El abrecartas (2006) lanaren protagonista egin zuen eta, bestetik, Carles Candela errealizadoreak Materialista, idealista, cinematógrafo, magnetófono, buen chico y sádico dokumentala ekoitzi zuen 2016an. Bertan, zuzendariak Antonio Maenza zinemagile, idazle eta artistak utzitako arrastoa bilatzen du. 

 AULA / GELA 

Antonio Maenza

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre el escritor  y director de cine  Antonio Maenza. 

Antonio Maenza fue un escritor y director cinematográfico natural de Cella (Teruel). Como productor de cine destacó por sus temas vanguardistas y minoritarios. Estudió en la Universidad de Zaragoza, donde rodó su primera película. Posteriormente marchó a Valencia, entrando en contacto con ambientes vanguardistas. 

Ha sido considerado un escritor maldito, tanto por su temática como por sus problemas psicológicos que le condujeron al suicidio, murió en Zaragoza en 1979. El escritor Vicente Molina-Foix lo hizo protagonista de su obra El abrecartas (2006) y por otro lado, el realizador Carles Candela,  produjo en 2016 el documental «Materialista, idealista, cinematógrafo, magnetófono, buen chico y sádico». En la misma, el director persigue el rastro dejado por Antonio Maenza, cineasta, escritor y artista de sí mismo.

 

Jean Renoir

Ekainak

04

Junio

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

AULA / GELA 

Jean Renoir

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko saioa Jean Renoir, zine zuzendari, gidoilari eta aktore frantziarrari buruzkoa izango da.


Jean Renoir, Pierre-Auguste Renoir margolari inpresionistaren semea da,
eta, zinema frantziar eta unibertsalaren izen garrantzitsuenetako bat. Bere filmak, hainbat hamarkadetan bere benetako dimentsioan ulertu ez baziren ere, aspaldidanik funtsezko obra gisa ikusten dira frantziako zinemaren historiaren garapenean. Nabarmena da, besteak beste, François Truffautren zinemarengan izan zuen eragina bereziki.


Bigarren Mundu Gerra baino lehen, Jean Renoirrek bakezko mezua sustatu nahi izan zuen La grande illusion (1937) lanarekin, non Erich von Stroheim eta Jean Gabin bere aita espiritualak parte hartzen duten omenaldi modura. La grande Illusion film beliko sakon bakezale gisa defini daiteke; Bigarren Mundu Gerra hasi baino bi urte lehenago estreinatu zen, eta gatazkaren eztandak areagotu egin zuen askatasunaren eta tolerantziaren aldeko mezu gizatiarra, edozein sinesmen edo ideologia-desberdintasunen gainetik. Geroago, garai hartako beste film batzuek jarrera antzekoa hartu zuten, besteak beste, Charles Chaplinen The great dictator  eta Ernst Lubitsch-en To be or not to be.

 

 AULA / GELA 

Jean Renoir

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre el director de cine, guionista y actor francés, Jean Renoir

Hijo del pintor impresionista Pierre-Auguste Renoir, es uno de los nombres clave del cine francés y universal. Sus películas, durante décadas incomprendidas en su verdadera dimensión, se ven desde hace tiempo como obras clave del cine francés, La influencia sobre el cine de François Truffaut, entre otros, es especialmente notable.

Antes de la Segunda Guerra Mundial, Jean Renoir trató de promover un mensaje de paz con La gran ilusión (1937), en la que participan (en un homenaje) su padre espiritual Erich von Stroheim y Jean Gabin. La gran ilusión puede definirse como una película bélica profundamente pacifista; estrenada dos años antes del comienzo de la Segunda Guerra Mundial, el estallido de la contienda amplificó el mensaje eminentemente humano, de defensa de la libertad y la tolerancia por encima de cualquier diferencia de credo o ideológica, de la que también participaron posteriormente otros filmes de la época, como El gran dictador, de Cjarles Chaplin, y Ser o no ser, de Ernst Lubitsch.

Karel Reisz

Maiatzak

28

Maiatzak

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

AULA / GELA 

Karel Reisz

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko Saioa Karel Reisz  zuzendari britaniarri buruzkoa izango da. 

Reisz errefuxiatu judua izan zen. Bere gurasoak Auschwitzen hil ziren. Royal Air Force-en aritu zen Bigarren Mundu Gerraren amaieran. Gerra amaitu ondoren, natur-zientziak irakatsi zituen Cambridgen, eta zinema-aldizkarietarako idazten hasi zen.

Free zinema mugimendu zinematografikoaren sortzaileetako bat izan zen. Hasieran, dokumentalak zuzen du zituen. We are the Lambeth Boys  izenekoa nabarmenduz. Dokumental horrek Erresuma Batua ordezkatu zuen Veneziako Nazioarteko Zinemaldian.

Ondoren, film luzeak zuzentzen hasi zen, 1966ko Morgan, kasu klinikoa komedia nabarmenduz (Morgan! ere deitua), David Mercerren gidoi batekin egindakoa. Morgan filmak goi mailako gizarte bateko emakume batekin ezkondutako artista frustratu baten istorioa kontatzen du. Filmak Vanessa Redgrave protagonistari Canneseko Zinemaldian antzezle onenaren saria eta Oscarretarako lehen izendapena jaso zituen.

 

 AULA / GELA 

Karel Reisz

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre el director de cine británico Karel Reisz.

Reisz fue un refugiado judío, Sus padres murieron en Auschwitz. Se unió a la Royal Air  hacia el final de la Segunda Guerra Mundial. Tras el final de la guerra,  enseñó ciencias naturales en Cambridge, y empezó a escribir para revistas de cine.

Fue uno de los fundadores del movimiento cinematográfico Free Cinema. Comenzó dirigiendo documentales,  entre ellos destaca We are the Lambeth Boys, que representó al Reino Unido en el Festival Internacional de Cine de Venecia.

Después, comenzó a dirigir largometrajes, destacando la comedia de 1966,  Morgan, un caso clínico (también llamada Morgan!) con un guion de David Mercer.  Narra la historia de un artista frustrado casado con una mujer de la alta sociedad y que profesa ideas comunistas. La cinta le dio a la protagonista Vanessa Redgrave, el premio a la mejor intérprete en el Festival de Cine de Cannes  y su primera nominación al Óscar.

 

Serguéi Eisenstein

Maiatzak

21

Maiatzak

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

 AULA / GELA 

Serguéi Eisenstein

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko saioa Serguéi Eisenstein zinema eta antzerki zuzendariari buruzkoa izango da.

Sergei Eisenstein Rigan jaio zen, Letonian, familia judu batean, errusiar inperioaren garaian. Iraultza sobietarraren ondoren, antzerkia utzi zuen 25 urterekin, eta nazioarteko ospea eman zion komunikabideari eman zion arreta: zinemari. Bere muntaia-teknika berritzaileak, ondorengo zineman inspirazio gisa balio izan zuen. Eisensteinentzat edizioa ez zen eszenak lotzeko erabiltzen zen metodo soil bat, entzuleen emozioak manipulatzeko gai zen bitartekoa baizik. Gaiari buruzko ikerketa luze baten ondoren, Eisensteinek bere muntaiaren teoria propioa garatu zuen. Bere argitalpenak eragin handikoak izan ziren Hollywoodeko hainbat zuzendarirentzat.

Bere ideal komunistek, behin baino gehiagotan, gobernu sobietarreko funtzionarioekin gatazketara eraman zuten. Stalinek bazekien zinemak propagandarako bide gisa zuen boterea, eta Eisenstein pertsona eztabaidagarritzat jo zuen. Bere ospea, beranduago, bere filmeen arrakastarekin sakondu zen, horien artean, Potemkin akorazatua (1925), garai guztietako pelikularik hoberenetako bat izendatua.

 

 AULA / GELA 

Serguéi Eisenstein

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre el director de cine y teatro soviético Serguéi Eisenstein.

Serguéi Eisenstein nació en Riga, Letonia, en el seno de una familia judía, durante del imperio ruso. Tras la revolución soviética abandonó en teatro y a los 25 años de edad,  se centró en el medio que le dio prestigio internacional: el cine. Su innovadora técnica de montaje sirvió de inspiración para el cine posterior.  Para Eisenstein, la edición no era un simple método utilizado para enlazar escenas, sino un medio capaz de manipular las emociones de su audiencia. Después de una larga investigación en el tema, Eisenstein desarrolló su propia teoría del montaje. Sus publicaciones al respecto serían luego de gran influencia para varios directores de Hollywood.

Sus ideales comunistas lo condujeron en varias ocasiones a conflictos con funcionarios del gobierno soviético. Stalin era consciente del poder del cine como medio de propaganda, y consideró a Eisenstein como una figura controvertida. Su popularidad se profundizó más tarde con el éxito de sus películas, entre ellas El acorazado Potemkin (1925), calificada una de las mejores películas de todos los tiempos.

Segundo Olaeta

Maiatzak

14

Maiatzak

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

 AULA / GELA 

Segundo Olaeta

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko saioa Segundo Olaeta, musikari eta euskal folklorearen adituari buruzko izango da.

Segundo Olaeta (Gernika, 1896 - Bilbo, 1971), ballet klasikoa eta euskal dantza tradizionala uztartzen zituen ballet konpainia sortu zuen. Errepublika garaian Elai-Alai taldea sortu zuen, baina frankisten altxamenduak eta bere familiak jasan zuen Gernikako bonbardaketak bide hori eten zuten.

Olaetatarrek erbesteratu egin behar izan zuten, baina arrakastaz jarraitu zuten antzezten Ipar Euskal Herrian eta Frantsez estatuan. Gerra amaitu ondoren, itzuli egin ziren eta, balletaz gain, Olaeta akademia inauguratu zuten. Urteetan zehar ospe handia lortu zuen akademiak, jirak egin zituzten baita Estatu Batuetan ere. Akademia itxi zen, baina bere izpirituak bizirik darrai Ballets Olaetari esker.

Olaeta balletaren eta familiaren historia aparta da, ondare handia biltzen bait du: argazkiak, kartelak, jantziak, musika eta ikus-entzunezkoak. Nabarmentzekoa da Pedro Olea bilbotar zinemagile ezagunak Olaeta Balletaren antologia jasotzen duen “Mende bat dantzan. Olaeta, un siglo de danza” dokumentala. Izan ere, euskal kulturaren esparruan garrantzi handiko materiala biltzen du ikus-entzunezko horrek.

 

 AULA / GELA 

Segundo de Olaeta

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre Segundo de Olaeta, músico y estudioso del folklore vasco.

Segundo de Olaeta (Gernika, 1896 - Bilbao, 1971),  fomentó la creación de una compañía de ballet que aunaba el ballet clásico y el baile tradicional vasco. Durante la República creó el grupo Elai-Alai e inició ese camino que fue cortado por el alzamiento franquista y el bombardeo de Gernika que su familia sufrió en carne propia.

Los Olaeta tuvieron que exiliarse, pero continuaron con éxito actuando en Ipar Euskal Herria y en el estado francés. Acabada la guerra, regresaron y, además del ballet, inauguraron la Academia Olaeta, que ganó gran prestigio a lo largo de años y con giras hasta en los Estados Unidos. Aunque la academia ya cerró, su espíritu, continúa muy vivo en los Ballets Olaeta.

La historia de los ballets y la familia Olaeta es extraordinaria, con un gran patrimonio, fotografías, carteles, trajes, material musical y audiovisual. Cabe destacar  el documental que dirigió el bilbaíno Pedro Olea con una antología de los Ballets Olaeta, “Mende bat dantzan. Olaeta, un siglo de danza”, que reune un contenido audiovisual de gran importancia para el ámbito de la cultura vasca.

Jean-Luc Godard

Maiatzak

07

Maiatzak

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

 AULA / GELA 

Jean-Luc Godard

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko saioa Jean-Luc Godard zinema zuzendariari buruzkoa izango da.

Jean-Luc Godard-ek (Paris, 1930) zinema kreatiboa, abangoardista baina, oro har, eskuragarria landu zuen. Muntaiari dagokionez  esperimentaltzat hartzen da. Nouvelle Vague-ko kide eraginkorrenetakoa izanik, aldi berean, bere zorroztasun kritikoagatik eta bere irudien poesiagatik nabarmentzen da.

68ko maiatzaren ondoren, oraindik militantzia iraultzailearekin konprometitua, publiko zabalago bati zuzendutako fikziozko filma konbentzional batzuk zuzendu zituen, teoria maoisten eredu izan zitezen. Proiektu horren lehenengo lana, Jean-Pierre Gorinekin batera zuzendutako Tout va bien (Dena ondo dabil) film luzea da, 1972an estreinatu zena, Yves Montand eta Jane Fonda protagonista zituelarik.

Jean-Luc Godard eta Jean-Pierre Gorin, filmeko zuzendariak eta gidoilariak, 1973ko Berlingo Nazioarteko Zinemaldian sariatuak izan ziren. Interfilm saria jaso zuten.

*****

 

AULA / GELA 

Jean-Luc Godard

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre el director de cine Franco-Suizo Jean-Luc Godard.

Jean-Luc Godard (Paris, 1930) cultiva un cine creador, vanguardista, pero accesible en su conjunto. Es experimental respecto al montaje considerado clásico. Es uno de los miembros más influyentes de la Nouvelle Vague, a la vez caracterizado por su acidez crítica y por la poesía de sus imágenes. 

Tras el Mayo del 68, todavía comprometido con la militancia revolucionaria, Godard probó a dirigir filmes de ficción convencional que ejemplificasen las teorías maoístas dirigiéndose a un público más amplio. Como primera pieza de este proyecto, y codirigiendo con Jean-Pierre Gorin, estrenó en 1972 el largometraje Todo va bien, protagonizado por Yves Montand y Jane Fonda. 

Jean-Luc Godard y Jean-Pierre Gorin, directores y guionistas del filme, fueron premiados en el Festival Internacional de Berlín de 1973 con el galardón Interfilm al foro del nuevo cine. 

Gaston Kaboré

Apirilak

30

Abril

2021

18,00 H.

Doako sarrera / Aforo mugatua

Entrada gratuita / Aforo limitado

 AULA / GELA 

Gaston Kaboré

Photomuseumek sustatutako eta Zarauzko Udalak babestutako kultura hedapenerako Aula/Gela programaren barruan, ostiraleko saioa Burkina Fasoko Gaston Kaboré zinemagileari buruzkoa izango da. 

Gaston Kaboré bere herrialdeko zinemagile garrantzitsuenetakoa da. 1958an jaio zen, eta  ikasketak Uagadugun eta Parisen burutu zituen. Gidoilari, zuzendari eta ekoizle lanetan bere trebetasunak uztartzen ditu. Dokumental ugari egin ditu.

1997an, Pan-African Zinemaldiko saria jaso zuen Buud Yam drama historikoari esker. 2005ean, Burkina Fasoko zinegile berriak prestatzeko asmoz, Imagine zinema eskola sortu zuen. 2009an, Berlinaleko epaimahikide izan zen.

Bere Wend Kuun (Jainkoaren oparia, 1982) filma aurrerapen itzela izan zen zinema afrikarrarentzat. Izan ere, 1985ean, Wend Kuunik film onenaren Cesar saria irabazi zuen eta 1986an Friburgoko Nazioarteko Zinemaldian Distribution Help Award saria.

 

*****

 

AULA / GELA 

Gaston Kaboré

Dentro del programa Aula/Gela de difusión cultural promovido por el Photomuseum y patrocinado por el Ayuntamiento de Zarautz, la sesión de este viernes tratará sobre el cineasta, natural de Burkina Faso, Gaston Kaboré.

Gaston Kaboré es uno de los cineastas más importantes de su país. Nacido en 1958, se formó en Uagadugú y París. Combina sus habilidades como guionista, director y productor. Ha realizado numerosos documentales. 

En 1997, recibió el premio del Festival Cinematográfico Pan-African por su drama histórico Buud Yam. En 2005, fundó la escuela de cine Imagine, que forma los nuevos directores de cine en Burkina Faso. En 2009, formó parte del jurado de la Berlinale 2009.

Su película Wend Kuun (Regalo de dios) representó un gran avance para el cine africano en 1982. En 1985, Wend Kuuni ganó el premio César a la mejor película y en 1986 ganó el premio Distribution Help Award en el Festival Internacional de Cine de Friburgo.

Page 11 of 27